تاثیر تمرین هوازی بر برخی شاخص های التهابی بیماران آرتریت روماتوئید

چکیده سابقه و هدف: ابتلا به بیماری آرتریت روماتوئید (rheumatoid arthritis, ra) در هر سنی ممکن و شیوع آن در زنان بیش از مردان است. شیوع بیماری های قلبی- عروقی و مرگ و میر ناشی از آن در بیماران ra در مقایسه با افراد غیر مبتلا، به دلیل کم تحرکی قابل توجه آن ها بیش تر است. اثرات تمرین های هوازی بر بیماران ra به روشنی معلوم نشده است. به همین دلیل، هدف این مطالعه بررسی اثرات 8 هفته تمرین هوازی بر بیماران مبتلا به ra بود. مواد و روش ها: 23 نفر از زنان مبتلا به ra (میانگین سن 73/7± 96/51 سال و وزن 00/10± 37/72 کیلو گرم) که بیش از 3 سال از محرز شدن بیماری آن ها می گذشت و هیچ نشانگانی از ابتلا به بیماری های شناخته شده قلبی- عروقی در آن ها وجود نداشت، به طور داوطلبانه، در این مطالعه شرکت کردند. آن ها به صورت هدفمند به دو گروه شاهد (12 نفر) و مورد (11 نفر) تقسیم شدند. گروه مورد، توانایی انجام تمرین هوازی رکاب زنی بر روی دوچرخه ثابت را داشت ( 8 هفته 3 جلسه ای). آزمودنی های انتخاب شده داروهای یکسانی مصرف می کردند. نمونه ی خون آزمودنی ها در دو مرحله ی پیش از شروع 8 هفته تمرین هوازی و پس از آن گرفته شد. مقدار سرمی پروتئین واکنشگر-c (c-reactive protein, crp)، فیبرینوژن و فاکتور روماتوئید (rheumatoid factor, rf) با روش های استاندارد اندازه گیری شد. یافته‏ها: 8 هفته تمرین هوازی به طور معناداری crp ، شاخص توده بدنی و فیبرینوژن گروه مورد را کاهش داد (001/0p ?)، اما تغییرات rf معنادار نبود (488/0p =). تفاوت ها در گروه شاهد و همچنین، تفاوت های بین گروه مورد و شاهد در هیچ متغیری معنادار نبود. نتیجه‏گیری: با توجه به یافته های این تحقیق می توان گفت که تمرین هوازی ممکن است التهاب را کاهش داده و در نتیجه در پیش گیری از وقوع بیماری های قلبی- عروقی در بیماران ra نقش مهمی داشته باشد. بنابراین، استفاده از آن به عنوان حداقل یک روش کمکی سالم جهت کاهش دوز داروهای آنتی التهابی معقول به نظر می رسد.